کتاب های تجاری چگونه در هند پرفروش می شوند؟ - مجله 10 از 10

برای دیدن تاج محل و مجسمه های بودا، تور هند ما را تجربه کنید.

آمیش تریپاتی نویسنده ای اهل کلکته است. خالق سه گانه شیوا، مجموعه ای از سه کتاب داستانی است که بر پایه افسانه نوشته شده است. این مجموعه که در سراسر جهان بیش از 1.7 میلیون نسخه فروش داشته، تا به حال 7.40 میلیون دلار فروش نموده است.

چتان باغات نویسنده اهل احمدآباد نیز چند رمان پرفروش از جمله چه کارهایی در آی آی تی انجام ندهیم را در کارنامه دارد که تبدیل به یک فیلم سینمایی شد. این دو فارغ التحصیلان انستیتو مدیریت هندوستان (آی آی ام) هستند. هر یک از آن ها قبل از این که به نویسنده ای حرفه ای بدل شوند، کار خود را در بانک شروع کردند و سپس بدل به نمادهای نشر هندوستان و موفقیتی شدند که می توان در این بخش به دست آورد.

طی سال های اخیر، داستان های هندی که به زبان انگلیسی چاپ شده اند در بازار داخلی هیچ شانسی نداشته اند. این کتاب ها معمولا چند هزار نسخه فروش دارند که بیشترشان هم برای خوانندگان ساکن خارج از کشور بوده است. اما امروزه نویسندگان داستانی انگلیسی زبان در هندوستان در حال پیدا کردن خوانندگان گسترده تر و ارقام فروش بهتر هستند.

این حرف را برای بازار کتاب های تجاری هندوستان نمی توان زد. کتاب هایی که توسط استادان آی آی ام نوشته می شوند - از جمله همان افرادی که به تریپاتی و باغات درس داده اند - معمولا تنها چند هزار نسخه فروش می نمایند. مانند بخش داستانی که توضیح آن گذشت، بیشتر این کتاب ها خارج از کشور فروخته می شوند. مدارس آی آی ام به عنوان بهترین دانشگاه های تجاری هندوستان شناخته می شوند و از آنجا که هندوستان بیش از سه هزار مدرسه مالی دارد، کتاب های منتشرشده توسط مدارس سطح پایین تر حتی چند صد نسخه هم فروش نمی نمایند. شکار چادری مدیر سابق آی آی ام کلکته می گوید: ما صدای زیادی فراوری نمی کنیم.

مشکل اساسی کجاست؟

داشتن قابلیت و منابع به وجود آوردن یک کمپین بازاریابی پر سر و صدا برای یک کتاب خاص از مسائل موجود است. اما آیا مشکل اساسی تری نیز وجود دارد؟ ویجی گووینداراجان استاد تجارت بین المللی در دانشگاه مالی توک می گوید: بگذارید یک سوال ساده بپرسیم: سه مدرسه اصلی مدیریت در هندوستان شامل آی آی ام های احمد آباد، بنگلور و کلکته، حدود پنجاه سال است که فعالیت می نمایند. مدرسه مالی اصلی دیگر یعنی مدرسه تجاری هندوستان (آی اس بی) هم بیش از یک دهه از عمرش می گذرد. آیا این مدرسه ها می توانند یک ایده مدیریتی بزرگ که خود پیشگام آن بودند و در 10 مدرسه تجاری ایالات متحده درس داده می گردد، را معرفی نمایند؟

گووینداراجان که نویسنده کتاب نوآوری معکوس که توانسته به لیست پرفروش های نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال هم راه پیدا کند به سرعت به این نکته اشاره می نماید که استادان اصولا کسانی نیستند که باید سرزنش شوند. او اضافه می نماید: این کشور کمبود فرهنگ تحقیقات دارد. مساله عدم قابلیت نیست.

حرکت فرای کتاب های درسی

کتاب دیگری که فروش نسبتا خوبی دارد کتاب درسی است. ریشیکشا تی کریشنان استاد استراتژی و سیاست سازمانی در دانشگاه آی آی ام بنگلور و نویسنده کتاب از جوگاد تا نوآوری سیستماتیک که در صدر لیست پرفروش های هندوستان نهاده شد می گوید: استادان هندوستان از قدیم به جای اینکه کتاب هایی با مورد هدف قرار دادن خوانندگان مسایل مدیریتی بنویسند به نوشتن کتاب های درسی روی آوردند. جایانتا نات رییس مدرسه تجاری گلوبسین هم می گوید: دانشکده های هندوستان وقت کمی برای انجام تحقیقات و نوشتن یک کتاب نوآورانه با تحلیل های جدی دارند.

به جای این کار آن ها کتاب های درسی می نویسند که نسخه های دقیق تری از همان چیزهایی است که سر کلاس تدریس می نمایند. این کتاب ها معمولا تجزیه و تحلیل هایی از قوانین داخل هندوستان هستند و از آنجا که استانداردها و نحوه عملکرد هر کشور با دیگری فرق دارد، این کتاب ها اصولا برای خوانندگان خارج از هندوستان نامربوط هستند.

استراتژی های مربوط

راوی ارون استاد مدرسه تجاری جانز هاپکینز دلایل بیشتری برای عملکرد ضعیف مدارس تجاری هندوستان مطرح می نماید. او می گوید: جهان عاشق خواندن درباره سازمان های موفقی است که زرق و برق خاص خودشان را هم دارند - از جمله اپل، گوگل، گلدمن - یا درباره شخصیت هایی که در زمینه جهانی مطرح هستند - مانند برنسون، جابز، گیتس و بلانکفین. یک خواننده کتاب های تجاری در اروپای شرقی یا تایلند ممکن است بخواهد درباره اتفاقاتی که در اکوسیستم تجاری مورد نظر خود می افتد بداند، اما قطعا هندوستان آن اکوسیستم نیست.

به دست آوردن یک دید جهانی

وقتی استادان هندی به خارج از کشور می روند دیدی گسترده تر از جهان به دست می آورند. نیرمالیا کومار استاد بازاریابی می گوید: نویسندگان هندی که خارج از هندوستان ساکن هستند بیشتر با چیزی که مدیران می خواهند هم در داخل و هم خارج از هند بخوانند آشنایی دارند.

خارج از هندوستان بودن به این استادان یک دید جهانی، دسترسی به کمپانی های جهانی و قابلیت دیدن نکات خاص بهترین بخش های تجارت هندوستان را می دهد. البته متاسفانه استادان مدارس تجاری خود هندوستان تا حدی که استادان معروف ساکن در خارج با اصلیت هندی به کمپانی ها دسترسی دارند، از این آزادی برخوردار نیستند.