چرا محمود فکری اخراج شود؟ - مجله 10 از 10

با رقم خوردن این چند فعل، با یک شکست در اصفهان، حالا زمزمه اخراج محمود فکری آن هم با وجود حمایت باشگاه، به گوش می رسد و عده ای از هواداران استقلال هم با دمیدن در چنین شایعه ای، منتظر هستند تا تکلیف سرمربی تیمشان برای نیم فصل دوم زودتر مشخص شود.

نقدها از محمود فکری به عنوان سرمربی استقلال در حالی رو به رجحان است که تیم او همچنان در جدول لیگ برتر بالانشین است و اختلاف چندانی با صدر آن ندارد. این موضوع را البته باید در کنار نتایج سینوسی بقیه تیم ها هم گذاشت تا مشخص شود محمود فکری دست کم از لحاظ نتیجه گیری تا اینجای فصل و در مقایسه با سایر مدعیان چندان بد عمل نکرده است. حال اینکه با وجود بالانشینی و کسب نتایج تقریبا قابل قبول (دوباره در مقایسه با سایر رقبا) چرا شایعه اخراج محمود فکری رواج پیدا کرده و عده ای آگاهانه از آن حمایت می کنند موضوع دیگری است!

منتقدان محمود فکری البته برای زیرسؤال بردن دانش فنی سرمربی استقلال چندین دلیل ارائه می کنند که مهم ترین آنها بازی نه چندان زیبا از سوی این تیم، عدم شناخت کافی از پتانسیل بازیکنان و همچنین سردرگمی در ترکیب و سیستم بازی است. به زعم آنها تیم محمود فکری با وجود دراختیارداشتن بازیکنان قَدَر نمی تواند بازی تماشاگرپسندی ارائه دهد و بیشتر خوش شانس بوده که تا اینجای فصل چند برد داشته و در چند بازی هم با خوش شانسی از شکست گریخته است. تغییرات متوالی سیستم بازی از 2-2-4 گرفته تا 3-3-4 و به تازگی 2-5-3 گواه این است که فکری هنوز بعد از 15 بازی کلافه است و نمی داند قرار است تیمش با چه سیستمی وارد زمین شود.

با وجود نقدهای که از محمود فکری می شود اما موافقان او هم اعتقاد دارند نه تنها استقلال، بلکه در رقابت های این فصل لیگ برتر اصولا هیچ تیمی زیبا بازی نمی کند. از این گذشته، برای تیمی که سال هاست دستش به جام قهرمانی نرسیده بیش از بازی زیبا، نتیجه مهم است که از این حیث محمود فکری خوب کار کرده و توانسته تیم را در بالای جدول نگه دارد.

فارغ از اینکه حق با مخالفان یا موافقان محمود فکری است، الان بیش از هر زمان دیگری باید به این موضوع پرداخته شود که به چه دلیل محمود فکری باید اخراج شود و آیا زمان مناسبی برای این تصمیم است یا خیر؟ چرایی اش را که مخالفانش عنوان و موافقانش هم پاسخ داده اند ولی درباره زمان اخراج محمود فکری نیاز به واکاوی بیشتر است.

از آنجا که مدیریت استقلال پیش از این هم در تصمیماتِ شتاب زده و عجیب و غریب با دو مربی قبلی قطع همکاری کرده اند به نظر می رسد درمورد محمود فکری باید سنجیده تر عمل شود. آنها می توانند از لطمه ای که اخراج عجیب شفر و قطع همکاری با فرهاد مجیدی به باشگاه زده، درس بگیرند. واقعیت این است که اگر محمود فکری در این بازه زمانی از باشگاه اخراج شود، به نظر می رسد بیش از آنکه استقلال سود ببرد، ضرر می کند. پرواضح است که این نتیجه گیری تأییدی بر توانایی ها یا عدم توانایی فنی محمود فکری نیست و این موضوعی است که باید کارشناسان امر درباره اش حرف بزنند ولی باب شدن این موضوع که تیمی مربی اش را آن هم درحالی که بالانشین جدول است اخراج کند، رویه ای ناپسند در فوتبال ایران است. به ویژه اینکه چنین رویه ای در مواجهه با یک مربی ایرانی و البته جوان اجرا شده که نهایتا او را تبدیل به یکی دیگر از بی شمار مهره های سوخته این فوتبال می کند.

البته این حق مدیریت هر باشگاهی است تا درباره کادر مربیگری تیم تصمیم بگیرد ولی مدیریت باشگاه و البته آن دسته از هواداران استقلال که حامی اخراج محمود فکری هستند، باید پاسخ روشنی برای این سؤال داشته باشند که اگر فکری اخراج شود چه کسی قرار است جایش را روی نیمکت بگیرد؟ می شود به این پرسش با چند مثال پاسخ داد و از مربیانی که احتمالا این شانس را دارند نام برد.

هواداران استقلال هنوز در رؤیای بازگشت آندره آ استراماچونی، سرمربی ایتالیایی و سابق استقلال هستند. شاید آنها تصور می کنند با اخراج فکری، راه برای ورود استراماچونی به باشگاه هموار می شود ولی واقعیت این است که قانون منع ورود خارجی ها به لیگ ایران همچنان پابرجاست و نه تنها استراماچونی بلکه هیچ مربی خارجی دیگری نمی تواند این روزها سرمربی استقلال شود.

فرهاد مجیدی هم دیگر گزینه ای است که شانس نشستن روی نیمکت استقلال را دارد، به ویژه اینکه او این روزها همچنان بی کار است و عاشق هدایت استقلال. سؤال اصلی اما این است که اگر فرهاد مجیدی برای استقلال سرمربی خوبی بود اصولا چرا با او قطع همکاری شد؟ چه تضمینی وجود دارد که حتی با تغییر در کادر مدیریتی باشگاه، باز هم رفتاری که این روزها با محمود فکری می شود در آینده با فرهاد مجیدی، مربی ای که او هم خیلی زود در استقلال سوخت، نشود. مشابه این رفتار با مجید نامجومطلق هم شد و بدون اینکه به او فرصت اضافه ای داده شود بعد از فرهاد مجیدی با او قطع همکاری شد.

در کادر فنی این روزهای استقلال هم می شود چند گزینه را معرفی کرد؛ مربیانی مثل پرویز مظلومی و صمد مرفاوی که پیش از این سرمربی استقلال بوده اند ولی پرواضح است که اگر آنها می توانستند کمکی به باشگاه استقلال کنند طبیعتا در این 15 بازی می کردند و آن بخش از منتقدانی را که نسبت به عملکرد کادر فنی شاکی هستند، راضی نگه می داشتند.

شاید مخالفان محمود فکری در اندیشه گزینه های تازه باشند، گزینه هایی که مثل سرمربی فعلی برای اولین بار هدایت استقلال را بر عهده بگیرند و از قدیمی های باشگاه باشند. به این موارد می شود فکر کرد ولی طبیعتا آنهایی که قرار است به تازگی هدایت باشگاه را به دست بگیرند و پیش از این هم سابقه مربیگری نداشته اند راه فرار به جلو را خیلی خوب می دانند و در نهایت و در صورت نتیجه نگرفتن احتمالی خیلی با این بهانه که تیم توسط کادر دیگری بسته شده و... از تیغ نقدها در امان می مانند.

مجموعا شاید دو گزینه برای استقلال باقی بماند که هر دو آنها این روزها در لیگ تیم دارند و بعید است به این راحتی ها بشود آنها را به استقلال کشاند؛ اولی امیر قلعه نویی است که این روزها خودش با گل گهر برای رسیدن به صدر جدول می جنگد و دیگری هم جواد نکونام است. مربی ای که پیش از این شایعه حضورش در استقلال به گوش می رسید ولی او هم این روزها هدایت فولاد در لیگ را به دست دارد و تیمش را مهیای حضور در پلی آف لیگ قهرمانان آسیا می کند.

حالا با کنار هم گذاشتن این موارد بهتر است مدیریت باشگاه از تصمیمات هیجانی بپرهیزد و از طرفی زمینه را برای کادر فنی تیمش مهیا کند تا در آرامش بیشتری نسبت به رفع نواقص موجود اقدام کنند. امری که اگرچه تضمینی برای قهرمانی استقلال در سرانجام فصل نیست ولی دست کم می تواند با توجه به اختلاف ناچیز استقلال با صدر جدول، امید به قهرمانی در سرانجام فصل را همچنان زنده نگه دارد.