آغاز تصویر سال با رونمایی وصیت نامه عباس کیارستمی - مجله 10 از 10

به گزارش خبرنگاران، در ابتدای این برنامه سیف الله صمدیان دبیر تصویر سال گفت: با خودم فکر کردم که چقدر خوب است که احمد کیارستمی فیلم سوهانک را به یاد عباس کیارستمی عزیز به این دوره از تصویر سال تقدیم کرده است. باید کاری کنیم که این فیلم درست جا بیفتد، گرچه که باز هم نمی توانیم کاری کنیم جایگاه درست خود را پیدا کند.

این هنرمند عکاس و فیلم ساز ادامه داد: فیلم سوهانک از عباس کیارستمی را که امشب اکران می کنیم، برای اولین بار در جهان نمایش داده می شود و قرار است این فیلم 60 دقیقه ای که بهمن کیارستمی و در مواردی جعفر پناهی تصویربرداری کرده اند، بهار 2020 در آیین بزرگداشت زنده یاد عباس کیارستمی در مرکز ژرژ پومپیدو - پاریس- نمایش داده شود. این فیلم را می بینیم و یک ساعتی از این جهان دور می شویم. این فیلم در روزهایی فیلم برداری شده که عباس کیارستمی برای پیدا کردن پرسنل و بازیگران کار می کرده و به اطراف سوهانک می رفت ، کیارستمی در این فیلم به جای پرسوناژهای فیلم طعم گیلاس بازی کرده است.

صمدیان در بخش دیگری از سخنانش به بخش 40 سال تهران اشاره کرد و افزود: امسال بخش 40 سال تهران را در تصویر سال داریم که کار خیلی بزرگی است، اگر بتوانیم به خوبی آن را پیاده کنیم. در بخش فیلم 40 سال تهران، فیلم های 40 سال گذشته را که درباره تهران ساخته شده اند یا لوکیشن آنها تهران است را نمایش می دهیم.

در ادامه در حضور رخشان بنی اعتماد (کارگردان)، مجید رجبی معمار (مدیرعامل خانه هنرمندان ایران)، حبیب رضایی (بازیگر) و روشن نوروزی (عکاس) از آخرین شماره منتشر شده تصویر سال شامل آثار برگزیده برگزیدگان برنده جایزه جوانان زیر 25 سال رونمایی شد.

رخشان بنی اعتماد کارگردان سینما در سخنانی گفت: یاد نازنین کیارستمی بخیر؛ کسی که جایگزین ندارد. در روزهای بد اخیر بارها گفتم که چه خوب شد رفتی و ندیدی چه بر سرمان آمد. باید قدر چنین دورهمی هایی را در این فضای عفونی بدانیم.

حبیب رضایی بازیگر هم در سخنانی گفت: اصولا عادت دارم مراسم را تمام کنم و به صحبت در افتتاحیه عادت ندارم. الان هم ترجیح می دهم خیلی حرف نزنم و در اختتامیه با هم گپ می زنیم. ممنون که اینجا هستید و جای دیگر نیستید.

روشن نوروزی هم گفت: 25 سالم بودم که این جایزه را گرفتم، درست نه سال پیش. منتقدی جدی تر از من برای تصویرسال نبوده است. آقای صمدیان هم به حرف های من گوش نکرد و کار خودش را می کرد. تصویر سال یک سند تاریخی تصویری ایران برای من است.

صمدیان همچنین یادداشت بهمن کیارستمی که درباره فیلم سوهانک نوشته شده است را خواند: باز همسایه منزل ابوی زنگ زد که چه نشسته ای که خانه روی آب است. رفتم و دیدم واویلا، باز لوله ای ترکیده و فواره ای سربرآورده. لوله کش آمد و رفت توی موتورخانه زیرزمین و فلکه اصلی را بست. آن زیرزمین، محل کار ابوی بود و روی کاغذی که هنوز به دیوار است نوشته: این زیرزمین، زیرِ زمین نیست، در روی زمین، زیرِ زمین، زیرزمینی به از این نیست. این زیرزمین قفسه ای دارد که هنوز پر از خرت و پرت است. در این سه سال چندباری توی قفسه را نگاهی کرده بودم و باز درش را بسته بودم. این بار ولی نگران از نم کشیدن محتویات، هرچه در طبقات پایین بود بیرون ریختم تا ببرم بگذارم یک جای امن و خشک. لای خرت وپرت ها یک کیف چرمی کوچک هم بود که تا آن روز ندیده بودمش. توی کیف، 7 حلقه نوار Hi8 بود با توضیحاتی به خط خودم.

سال 75، وقتی روی ایده فیلم طعم گیلاس (که آن موقع اسمش بود سفر به صبح) کار می کرد به جای نوشتن فیلم نامه، یک ماکت ویدئویی از فیلم ساخت. او و من و یک دوربین Hi8 می رفتیم در تپه های سوهانک و او پشت پاترول، آقای بدیعی بود و من پشت دوربین، سرباز یا کارگری بودم که باید خاکش می کرد. آقای بدیعی سرطان دارد و نگران وقتی ست که دیگر اختیار تنش را ندارد. در عین حال آقای بدیعیِ ماکت طعم گیلاس، با آقای بدیعی خود طعم گیلاس فرق می کند و به افسردگی او نیست، از او عصبانی تر و نگران تر است، به هیچ کس نمی تواند اعتماد کند و می خواهد تا آخرین لحظه و حتی بعد از آن، اختیار کامل همه چیز دست خودش باشد و درباره همه چیز، خودش تصمیم بگیرد.

در همان سال ها، با این 7 حلقه نوار فیلمی ساخته شد به نام طرح درباره شیوه کار کیارستمی در طعم گیلاس. اما حالا که بیست وچند سال گذشته و آقای بدیعی/کیارستمی آن طوری مرده، به نظرم آن چه در این نوارها هست (به خصوص در یکی از آن ها) طرح یک فیلم سینمایی نیست، بلکه وصیت نامه مردی ست که دارد رو به یک دوربین Hi8 می گوید: می خواهم با مرگ خودم بمیرم، نه با مرگ پزشکی. دارم فکر می کنم در روز تولدش در اول تیر، تمام شصت دقیقه یکی از این نوارها که رویش نوشته سوهانک در جایی نمایش داده شود. این حلقه فیلم همان قدر دیدنی ست که یادداشت هایش در سررسید سال 1376 خواندنی بودند.

در خاتمه مراسم افتتاحیه تصویر سال فیلم سوهانک به نمایش درآمد و پس از آن نمایشگاه های تصویر سال افتتاح شد.

هفدهمین نمایشگاه تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر با بخش های آزاد، جوانان زیر 25 سال، چهل سال تهران، شش پروژه منتخب تصویری سال، در شاخه های عکس، پوستر، کاریکاتور و فیلم از امروز تا 23 اسفندماه 1398 در کلیه فضاهای نمایشگاهی خانه هنرمندان برپا خواهد بود.