چرا تصویربرداری فیلم بتمن مت ریوز متفاوت با هر فیلم ابرقهرمانی دیگری است؟ - مجله 10 از 10

همانطور که مطمئناً می دانید فیلم های ابرقهرمانی فیلم های پرهزینه ای هستند و به همین علت است که به وسیله استودیوها و با دستور کار تعیین ساخته می شوند.

مارول که در سال های اخیر با فیلم هایش توانسته رضایت بیشتر سینمادوستان را جلب کند، سبک (چه از لحاظ بصری و چه از لحاظ احساسی) مختص به خود را ایجاد نموده که مخاطبانش را به آن عادت داده و در ساخت تمام فیلم هایش همان را اعمال می نماید. حتی وقتی نویسندگانی مانند تایکا وایتیتی و کلوئه ژائو هم با این استودیو همکاری می نمایند، این سبک به کار آن ها تحمیل می گردد.به ندرت سبک دیگری را در این زمینه ها می بینیم که بتواند مقاومت کند. حتی شخصی مثل جیمز گان هم با این که پیروز شد طنز خود را در مارول به نمایش بگذارد، اما بازهم نتوانست یک فیلم واقعا جیمز گانی بسازد.

دقیقاً به همین علت که دی سی و برادران وارنر نتوانستند سبک و صدای ثابت خود پیدا نمایند،چرخشی ناگهانی انجام دادند و در یک حرکت هوشمندانه، شاید هوشمندانه ترین حرکتی که تابه حال داشته اند، تصمیم گرفتند سبک کارگردانان را در فیلم هایشان حفظ نمایند. همین تصمیم باعث شد تا این کمپانی ها به چندین پیروزیت برسند. اما هیچکدام به میزان بتمن ریوز خوب و با سبکی منحصربه فرد نبوده است.

ریوز و فریزر دنیایی غوطه ور در تاریکی و رمز و راز خلق کردند که باعث می گردد بیشتر فیلم های پرفروش مدرن لوس به نظر برسند. نورپردازی، درجه بندی رنگ ها و رویکرد تازه سینمای دیجیتال با استفاده از فیلم 35 میلی متری، همگی از نکات تاثیرگذار در خلق این داستان هستند. آنها بعلاوه فیلم بتمن را با استفاده از لنزهای آنامورفیک فیلمبرداری کردند و در مراحل بعد از فیلمبرداری روی آن کار کردند تا به تصاویری بی نقص دست یابند.

فریزر در این مورد به رسانه اندی ویر گفته است: بروس وین در سایه ها زندگی می نماید، او مردی نیست که در طول روز در مراکز خرید قدم بزند. این فیلم هم فیلمی نوآر است و بیشتر آن در شب می گذرد. نگرانی من این بود که تماشا چیزها در تاریکی سخت باشد، بنابراین اینترنت را در پی تصاویری که تاریک بودند اما به راحتی قابل مشاهده بودند جست وجو کردم و آنها را در پوشه ای برای مت - و برای خودم - جمع آوری کردم که آن را تاریک اما روشن نامیدم. تماشا این تصاویر نتایج خاصی را به همراه داشت، مثلاً یکی از تصمیماتی که در این راستا گرفته شد این بود که تقریباً همواره یک حوضچه نور یا منطقه ای روشن در تصویر وجود داشته باشد.

در خصوص حرکت دوربین ها این دو به این نتیجه رسیدند که دوربین به شدت حرکت نمی نماید. اگر حرکت کند، علت خاصی دارد و معمولا به صورت جانبی حرکت می نماید. اغلب حرکت دیاگونال یا پن و تیلت ندارد. فریزر معتقد بود که حرکت سفت و سخت دوربین، تنش های درونی شخصیت اصلی را بیان می نماید. این فیلمبردار گفت: نکته جالب شخصیت بتمن برای من این است که او هیچ قدرت مافوق بشری ندارد. مثلا دید اشعه ایکس ندارد و نمی تواند پرواز کند. تنها چیزی که او دارد عزم و اراده و هوش باورنکردنی است. بنابراین باید به هر حرکت دوربینی که این حس را منتقل کند بسیار توجه داشت و عمدی باشد.

به علاوه آنها کارهای دیگری هم برای گرفتن تصاویری که حس و حال را به درستی منعکس نمایند انجام می دانند، مانند خیس کردن خیابان ها در هر صحنه، به طوری که همواره به نظر می رسید تازه به شهر باران زده است. فریزر در این باره هم می گوید: وقتی همه چیز خیس است، ناخودآگاه این حس را خواهید داشت که مدام باران می بارد و شهر هرگز خشک نمی گردد. همین نکته بر این حس تاکید می نماید که شهر مکان بسیار دشواری برای زندگی است.

برای توسعه حس و حال محیط این شهر، تیم فراوری باید رنگی را پیدا می کردند که با زیبایی شناسی نوآر هم همراه گردد. فریزر می گوید: در سرتاسر این فیلم رنگ وجود دارد، اما به میزان سایر فیلم ها اشباع نیست. دلم می خواست رنگ ها خاکی و کمی کثیف باشند.

همه این موارد درکنار هم به فیلم زاویه دیدی ملموس می دهند. ما شهر را همان طوری می بینیم که بروس می بیند. تعداد کمی از فیلم های دیگر این تجربه را در اختیار ما می گذارند، اما این تمرکز بر رنگ و تاریکی همان چیزی است که ما نیاز داشتیم. ما می توانیم حس وظیفه بتمن را در پاکسازی شهری که در آن تنها کثیفی بی خاتمه می بیند، درک کنیم. درک می کنیم که او نمی تواند روی هیچ چیز دیگری تمرکز کند، چون ما هم نمی توانیم. همین حس است که می تواند داستانی بی نقص بسازد. هرچقدر که در حل یک پرونده وسواس به خرج بدهیم، همانقدر در داستان غرق می شویم. و همه این ها به وسیله تصویربرداری بی نقص فیلم بتمن ممکن شده است.

همکاری ریوز و فریزر چیزی است که باعث تمایز این فیلم شده است. این تیم عمیقاً به این اهمیت می دهد که مخاطب چگونه دنیای قهرمان و انگیزه او را تجربه می نماید. این که بیننده چیزی را تجربه کند و بعداً آن را به دست فراموشی بسپارند برای آن ها شکست محسوب خواهد شد.

منبع: