پرورش بافت بدن انسان در فضا

به گزارش مجله 10 از 10، فضانوردان امیدوارند که این سلول های بنیادی، خاتمه به استخوان، غضروف و سایر اندام های بدن تبدیل شوند. محققان می گویند، در صورت رسیدن به این هدف، از این کشف می توان برای رویانش اعضای پیوندی استفاده کرد.

پرورش بافت بدن انسان در فضا

فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی مشغول پدیدآوری آغازه های اندام های بدن انسان هستند. در این آزمایش کوشش می گردد بافت بدن انسان را با فرستادن سلول های بنیادی انسان به فضا و رویانش آن ها در آن محیط، پرورش دهند.

فضانوردان امیدوارند که این سلول های بنیادی، خاتمه به استخوان، غضروف و سایر اندام های بدن تبدیل شوند. محققان می گویند، در صورت رسیدن به این هدف، از این کشف می توان برای رویانش اعضای پیوندی استفاده کرد.

کارا تی یل، یکی از دو پژوهش گر این مطالعه از دانشگاه زوریخ، می گوید که در این آزمایش بی وزنی از عوامل مؤثر در رویانش است. سلول های بنیادی روی زمین در ساختاری تک لایه رشد می نمایند، اما نبود جاذبه در این ایستگاه فضایی بین المللی، به ایجاد بافت سه بعدی از این سلول ها یاری می نماید.

فضانوردانی که در این ایستگاه فضایی زندگی می نمایند، این آزمایش را با استفاده از آزمایشگاهی کوچک و سیار انجام می دهند که هفته پیش آن را همراه موشک اسپیس ایکس به این ایستگاه فرستادند. انجام این آزمایش یک ماه طول می کشد و در این مدت، محققان شاهد مراحل رشد سلول های بنیادی خواهند بود.

در صورت موفقیت این آزمایش، پژوهش گران امیدوارند کار را از آزمایشگاه کوچک به فراوری انبوه برسانند. آنگاه، می توانند با دریافت سلول بنیادی از بیماران، از این فرایند برای فراوری بافت پیوندی استفاده نمایند، یا موادی شبیه بافت بدن فراوری نمایند تا دارو ها را روی آن آزمایش نمایند و بدین ترتیب مطمئن شوند که دارو برای بیماری خاصی کارساز است، یا دست کم از این طریق از شمار حیوانات آزمایشگاهی بکاهند.

اولیور اولریچ، پژوهش گر دیگر این آزمایش، می گوید که روی زمین بافت بدن در کاشتار های تک لایه رشد می نماید و بافتی دوبعدی و تخت ایجاد می نماید. اما آنالیز هایی که روی زمین و در فضا صورت گرفته است، نشان می دهد که وقتی جاذبه ناچیز باشد، رشد فضایی سلول ها نامحدود، و ریزدانه های پیچیده سه بعدی تشکیل می گردد.

در پژوهش های پیشین، آزمایش های واقعی و شبیه سازی هایی صورت گرفته است که در بیشتر آن ها از سلول های سرطانی استفاده شده است و سلول های بنیادی واقعی انسان را وارد دستگاه شبیه ساز با محیط کم جاذبه نموده اند. اولریچ می گوید، در مرحله بعدی پژوهش، دیگر گزینه ای وجود ندارد که بتواند جانشین ایستگاه فضایی بین المللی گردد، چون برای شکل گیری این نوع بافت سه بعدی، ضروری است که (سلول) چندین روز یا حتی چندین هفته در محیط کم جاذبه بماند.

پس از انجام این آزمایش یک ماهه، فضانوردان نمونه ها را به زمین باز خواهند گرداند و پژوهش گران انتظار دارند شاهد تشکیل موفقیت آمیز این اندام واره (نسخه های ساده تر و کوچکتری از اعضای واقعی بدن) در لوله های آزمایش باشند. استاد اولریچ می گوید: سلول های بنیادی را درون این لوله های آزمایش گذاشته ایم و قرار است این لوله ها را با بافت اندام واره های تشکیل شده، به زمین بازگردانند.

پژوهش گران هنوز مطمئن نیستند که چرا شرایط این ایستگاه فضایی بین المللی منجر به تشکیل بافت هایی با ساختار پیچیده و سه بعدی می گردد. پژوهش های استاد اولریچ و سایر محققان هم چنان ادامه دارد تا دریابند نیروی جاذبه بر نظام مولکولی درون سلولی چه اثری دارد و چگونه باعث تشکیل انواع جدید و متفاوت بافت بدن در فضا و بر روی زمین می گردد.

منبع: ایندیپندنت

منبع: فرادید
انتشار: 13 اردیبهشت 1399 بروزرسانی: 26 آبان 1399 گردآورنده: 10az10.ir شناسه مطلب: 963

به "پرورش بافت بدن انسان در فضا" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "پرورش بافت بدن انسان در فضا"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید