شهرک؛ تجربه احساس بیهودگی بعد از تماشای یک فیلم (جشنواره فجر) - مجله 10 از 10

نوید فلاحتی جوانی است که دوست دارد بازیگر گردد. دوست دختری دارد که رابطه شان خیلی خوب و عاشقانه است تا اینکه نوید سر یک پروژه سینمایی پذیرفته می گردد که شرایط عجیب و سختی دارد. او باید به مدت سه ماه کاملا نقشش را زندگی کند و ارتباطش را با دنیا بیرون قطع کند. ممکن است فکر کنید در این مدت چه استحاله عمیقی ممکن است برای این کاراکتر رخ بدهد. اینکه فیلم می تواند اصلا سویه رازآلود و حتی ترسناک پیدا کند. اینکه چه اتفاق هایی در آن شهرک سینمایی قرار است بیفتد که زندگی کاراکتر اصلی ما را تحت تاثیر قرار بدهد. اما به جای همه این ها پسرک فقط در حدی در نقشش فرو می رود که عاشق یک دختر دیگر گردد!

مهم ترین سؤالی که پیش می آید این است که سرمایه گذار این فیلم چه ایده یک خطی و طرحی از این فیلم خوانده و آن ایده و طرح چه چیزی دریافت نموده که حاضر شده برای ساخت این فیلم سرمایه بگذارد؟ اگر سینمای ایران بر حساب و کتاب چرخش اقتصادی راسخ بود قاعدتا فیلم شهرک هیچ توجیهی برای ساخت نداشت. این فیلم با این فیلم نامه بد و اجرای بدتر نمی فروشد.

فیلم اصلا درباره چیست؟ اگر نوید آن قدر مشتاق بازیگری است که در وهله اول امضا می نماید که در این شرایط کار کند چرا هیچ تلاشی از جانب او مثل بقیه بازیگران برای نزدیک شدن به نقشش صورت نمی گیرد. اگر از موقعیتی که در آن هست به وحشت افتاده باز چرا واکنش هایش تا این حد خنثی است؟ اگر دلیلش در مواجهه با نبش قبر مرگ پدر سینمایی اش کشف حقیقت است چرا آن قدر زود وا می دهد؟ این سؤال ها منطق دراماتیک فیلم را زیر سؤال می برند وگرنه تصور نکنید که خود فیلم تا این حد پرسش برانگیز است.

فیلم شهرک تنها حسی که به مخاطبش می دهد بیهودگی است. تنها سؤالی که ایجاد می نماید این است که چرا از اساس باید چنین فیلمی ساخته گردد؟ این قصه قرار است چه کارکردی داشته باشد؟ چه حس و حالی در من بیانگیزد؟

در نهایت برای هیچ کدام از سؤال هایتان هم جوابی وجود ندارد. شهرک زمین سؤال های بی جواب است.

امتیاز نویسنده: بی ارزش

آخرین اخبار و مطالب چهلمین جشنواره فیلم فجر را در صفحه ویژه جشنواره فیلم فجر 1400 دنبال کنید.

نقد فیلم شهرک بازتاب دیدگا ه های شخصی نویسنده است و لزوما موضع خبرنگاران مگ نیست.