دنیل دی لوئیس، هویت سینمای اصیل - مجله 10 از 10

سینما، پدیده ای بود که خیلی زود بین مردم برای خود جا باز کرد.طولی نکشید که نام با مسمای هنر هفتم را به آن دادند. پدیده ای که مردم با تعجب به آن می نگریستند،زود تر از آنچه که باید به هنری مجذوب نماینده و پرطرفدار تبدیل شد،هنری که با گذشت بیش از 100سال،همچنان محبوب خاص و عام است.اختراع تلویزیون و آمدن پدیده اعجاب آوری مانند اینترنت هم نتوانست سینما را از رونق انداخته و مردم را از آن دور کند.

سینما ترکیبی از هنرهای مختلف است که عوامل مختلفی چرخ های آن را به حرکت در می آورند.فیلمنامه نویسان از قدرت تخیل و توان نویسندگی خود استفاده نموده و فیلمنامه ای را آماده می نمایند که بر اساس آن فیلمی ساخته گردد.کارگردانان این نوشته را تفسیر نموده و از توان و خلاقیت خود استفاده نموده تا اثری مجذوب نماینده را بسازد که مورد توجه مردم نهاده شده و آنان را در سالن های تاریک روی صندلی ها میخکوب کند.عوامل دیگری هستند که جز فیلمنامه نویس و کارگردان در ساخت یک فیلم تاثیر گذار هستند،اما بی شک بازیگران ،جادوگرانی هستند که با جادوی خود تماشاگران را سحر می نمایند تا مسحور فیلم شوند.

از شروع تاریخ سینما بازیگران توانایی پا به عرصه گذاشته و مقابل دوربین هنرنمایی نموده اند،هنرمندانی که با هنر خود،هم مردم را خندانده اند،هم مزه ترس را به آنان چشانده ،هم اشک شان را در آورده و هم به آنان هویت داده اند،هویتی که به آنان آرامش داده و کمبودهای شان را به نوعی جبران نموده است.تماشاگران، سینما را از دریچه چشم بازیگران نگریسته و می نگرند.

بازیگران بزرگ نیز به خوبی مردم را می شناسند و می دانند چگونه برای آنان هنرنمایی نمایند.تعداد بازیگران خوب،اسطوره ای و هنرمند در تاریخ سینما بسیارند،هرچند که امروز ستاره های درخشان کم پیدا می شوند و باقی سوسویی بیش نیستند.

هرکدام از بازیگران توانمند سینما، نام بزرگی را با خود یدک می کشند،اما هزاران حیف که عمرشان چون شمع ،خیلی زود در مسیر باد فنا نهاده شد و رو به خاموشی نهاد.

یکی از ستاره های همواره رخشان سینما، بی تردید بازیگر بزرگ قرن دنیل دی لوئیز ایرلندی تباراست.هنرمندی که هنرش زبانزد خاص و عام است.قدرت بازیگری او، آنچنان است که بازی اش را با هیچ هنرپیشه ای نمی توان مقایسه کرد،یعنی با قدرتی که او در هنر بازیگری دارد،نمی توان با کس دیگری آن را سنجید.

زمانی که در فیلم پای چپ من روی پرده سینماها ظاهر شد،قدرت بازیگری اش همه را جادو کرد و از تعجب دهان ها را باز نگه داشت.تماشاگرانی که مسحور سحر هنر دی لوئیز شده بودند،مدام زیر لب تکرار می کردند،مگر ممکن است بازیگری اینچنین از عهده نقشی برآید؟!

نام دی لوئیز جوان خیلی زود بر سر زبان ها افتاد و هنرش نقل مجلس محافل سینمایی شد. آموزشگاه اسکار در برابر این بازیگر توانا، سر تعظیم پایین آورد و با افتخار جایزه برترین بازیگر نقش اول را به او اهدا کرد. دنیل دی لوئیز خیلی زود جاده ترقی را طی کرد و هر روز بر دانسته های خویش اضافه نمود تا سرآمد بازیگران دوره خود گردد.

سبک بازیگری وی منحصر به فرد است،مشقتی که برای اجرای خوب نقشی که بر عهده او می گذارند می کشد از عهده کمتر کسی بر می آید.گاهی برای بازی در یک کاراکتر،روزها و حتی ماه ها در قالب آن نقش فرو می رود تا هنگامی که مقابل دوربین قرار می گیرد بازی بی نقصی را اجرا کند.

دنیل دی لوئیز بازیگری است که گوهر نقش را از دل کوره داغ تمرینات سخت ،نفسگیر و طاقت فرسا بیرون می کشد. در طول تاریخ سینما، بازیگری مانند دی لوئیز وجود ندارد که برای بازی در یک نقش چنین مشقت هایی را به جان خریده باشد. روزی که در اولین فیلم خود یکشنبه،یکشنبه لعنتی در نقش یک کودک روی پرده ظاهر شد،کمتر کسی باور می کرد این کودک خرد در آینده بزرگی کند.

بازی درخشان در فیلم پای چپ من که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد،همگان را مجاب کرد هنرمندی پا به عرصه سینما نهاده که نامش ماندگار خواهد ماند. سپس در فیلم های آخرین موهیکان ها ،به نام پدر و مشت زن نقش آفرینی کرد. در اواخر دهه 90 خودخواسته از بازیگری دست کشید و در فلورانس ایتالیا به کفشدوزی مشغول شد.

سال 2002 مارتین اسکورسیزی از او دعوت کرد در فیلم جدیدش دارودسته های نیویورکی بازی کند.دی لوئیز با درخواست اسکورسیزی به سینما بازگشت و دوباره هنر خود را به رخ همه کشید.در فیلم دارودسته های نیویورکی نقش یک قصاب را آنچنان بازی کرد که گویی تمام عمر قصاب بوده،آن هم قصابی که رهبر یک دارودسته خلافکار نیویورکی است. در آن سال جایزه اسکار حق دی لوئیز بود،اما آموزشگاه بی عدالتی پیشه کرد.

سال 2008 در فیلم خون بپا خواهد شد بازی کرد که دومین اسکار را برایش به ارمغان آورد. پنج سال بعد با هنرنمایی در فیلم لینکن اعضای آموزشگاه را وادار کرد تا سومین اسکار را با افتخار به او اهدا نمایند.

آخرین فیلمی که در آن به ایفای نقش پرداخت موضوع فانتوم بود. بعد از بازی در این فیلم، 20 ژوئن برابر با 30 خرداد، با انتشار اعلامیه ای از دنیای بازیگری خداحافظی و اعلان بازنشستگی کرد.این تصمیم ناگهانی دنیا سینما را در بهت فرو برد و هواداران بیشمارش را نگران کرد. همگان بر این باور بودند که پس از مدتی دی لوئیز از تصمیم خود منصرف گردد،اما پنج ماه از تاریخ بازنشستگی خودخواسته می گذرد،اما او بر تصمیم خود همچنان مصمم است.

بی شک خداحافظی دی لوئیز از دنیای بازیگری خسارتی جبران ناپذیر برای سینماست.با توانایی و قدرت بازیگری که در نهاد وی نهادینه شده سال ها می توانست با هنرنمایی خود عاشقان سینما را به وجد آورد. تکنیک و سبک بازیگری دنیل دی لوئیز که در هر فیلمی شاخص بود،کلاسی مفید بود و هست برای آموختن هنر بازیگری.علاقه مندان هنر بازیگری برای پیروزیت، باید بازی او را الگو قرار دهند و ماه ها و سال ها تمرینات مشقت بار را به جان بخرند تا حدودی به بازی او نزدیک شوند.

تصمیم این هنرمند ارزنده و گزیده کار را باید محترم شمرد،اما نبود او فقدانی بزرگ برای سینماست. قرار بود زمانی که این بازیگر بزرگ اعلام بازنشستگی کرد،این مطلب به نگارش درآید،اما امید بود تا این هنرمند افسانه ای از تصمیم خویش بازگردد،ولی پنج ماه گذشت و خبری نشد. برای علاقه مندان هنرهفتم،سینمای بدون دی لوئیز قابل تصور نیست، به همین دلیل است که همچنان امید دارند مانند گذشته این بازیگر بزرگ از تصمیم خود بازگردد و دو باره مقابل دوربین کارگردانان توانا و مشتاق قرار بگیرد. بی تردید کارگردانان بزرگی مانند اسپیلبرگ و اسکورسیزی نیز مانند عاشقان سینما در انتظار بازگشت دنیل دی لوئیز به عرصه هنر هفتم هستند.

زندگینامه

دنیل دی-لوئیس در کنزینگتون لندن زاده شد. پدر او، شاعر معروف، سیسیل دی-لوئیس و مادرش بازیگر انگلیسی، جیل بالکن هستند. دی-لوئیس تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه های اینویکتیا و شرینگتون گذراند.

سال 1968 والدین دنیل او را به مدرسهٔ خصوصی سِوِناکس در کنت فرستادند. سوناکس مدرسه ای شبانه روزی بود. دنیل در این مدرسه به سه رشته علاقه پیدا کرد که آنها نجاری، ماهی گیری و بازیگری بودند. اشتیاق او برای مدرسه رفتن بیشتر شد و بعد از دو سال تحصیل در سوانکس به مدسهٔ خصوصی دیگری به نام بِدالس در پیترسفیلد، همپشایر منتقل شد. دنیل در این مدرسه به علت حضور خواهرش آرامش بیشتری داشت .این انتقال باعث بازی در اولین نقشش درفیلم یکشنبه ، یکشنبه خونینشد.

دی-لوئیس در بیشتر سال های دههٔ 80 میلادی، هم در تئاتر حضور داشت هم در سینما. عضویت در شرکت رویال شکسپیرو بازی کردن نقش رومئو در نمایش رومئو و ژولیت و بازی در نمایش رؤیای شب نیمه تابستان از معدود فعالیت های وی در تئاتر بود.

سال های 1984 و 1985 به ترتیب در فیلم های باونتی و رختشویخانه زیبای من ظاهر شد. اولین ایفای نقش او که هم نظر منتقدان و هم مردم را جلب کرد، فیلم اتاقی با یک منظره (1985) بود. بعد از آن، او در فیلم سبکی تحمل ناپذیر هستی (1988) بازی کرد.

دی لوئیزبعد از پنج سال دوری از سینما در دهه 90، با بازی در فیلم دارودسته های نیویورکی (2002) به کارگردانی اسکورسیزی و تهیه نمایندگی هاروی وینستین به سینما بازگشت. او دراین فیلم نقش سردستهٔ فاسد خلافکاران، ویلیام بیل قصاب کاتینگ را در کنار لئوناردو دی کاپریو که نقش شاگرد تحت الحمایه بیل را به عهده داشت بازی کرد. دنیل برای اینکه آمادگی بیشتری برای ایفای نقشش به دست آورد دوره ای طولانی مدت را به عنوان شاگرد قصاب گذراند. به همین دلیل قصابی را استخدام کرد تا به او دستورهای لازم برای سلاخی کردن گوشت و لاشه یاد دهد.

بعلاوه از افراد مشغول به کار در سیرک یاری خواست تا به او نحوه کار با چاقو را آموزش دهند. مثل همواره، هنگام فیلمبرداری از نقشش بیرون نیامد (حتی لهجهٔ نیویورکی کاراکتر فیلم را نگه می داشت). در زمان ساخت فیلم تشخیص داده شد که دانیل به بیماری ذات الریه مبتلا شده است. به همین دلیل مجبور شد کت گرمی بپوشد یا حداقل خود را درمان کند تا فیلمبرداری فیلم به تأخیر نیفتد . در نهایت متقاعد شد برای درمان خود دارو مصرف کند. بازی دی-لوئیس در دارودسته های نیویورکی سومین نامزدی اسکار را برایش به ارمغان آورد و پیروز شد برای دومین بار جایزه بفتای برترین بازیگر نقش اول مرد برنده گردد.

سال 2009 در اقتباس موزیکال راب مارشال با نام نه در نقش گوییدو کونتینی کارگردان سینما به ایفای نقش پرداخت. او برای این فیلم نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب برترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدی و جایزه ستلایت برترین بازیگر مرد فیلم موزیکال - کمدی شد .بعلاوه همراه گروه بازیگران فیلم نامزد دریافت جایزه انجمن منتقدان پخش نماینده فیلم برای برترین گروه بازیگری ،جایزه انجمن بازیگران فیلم برای برترین گروه بازیگری در فیلم سینمایی و جایزه ستلایت برترین گروه بازیگران شد. دانیل برای بازی دراین فیلم زبان ایتالیایی آموخت و آموزش خوانندگی دید.

دنیل جوایز متعددی به دست آورده که مهم ترین آن سه جایزه برترین بازیگر نقش اول مرد از جوایز آموزشگاه برای فیلم های پای چپ من (1989)، خون به پا خواهد شد (2007) و لینکلن (2012) است .

او بعلاوه جزو سه بازیگر مردی است که سه اسکار دارد.وی برای فیلم های به نام پدر (1993) و دارودسته های نیویورکی (2002) نیزنامزد دریافت این جایزه شده بود.دی لوئیز چهار جایزه بفتا، سه جایزه از انجمن بازیگران فیلم و دو گلدن گلوب نیز در کارنامه خود دارد. نوامبر 2012، مجله تایم دی-لوئیس را بزرگترین بازیگر دنیا نامید. وی ژوئن 2014، در جریان مراسم تولد ملکه انگلستان به دریافت عنوان شوالیه نائل شد و عنوان سر دنیل مایکل بلیک دی-لوئیس را گرفت. آخرین نقش آفرینی او در فیلم موضوع فانتومبه کارگردانی پل توماس اندرسن است.سپس خود را از دنیای بازیگری بازنشسته کرد.

پ