تاریخ ویدیوگیم باید مکتوب گردد، نه ویدیو! - مجله 10 از 10

تعطیلی جاینت بامب و پالیگان در هفته گذشته تیر نهایی بود. شاید بگویید این دو وب سایت که تعطیل نشده اند، اما اطمینان داشته باشید موسسان و تمام نویسندگان این دو وب سایت آروز می نمایند که ای کاش وب سایت شان تعطیل می شد، اما روزی را نمی دیدند که شرکت هایی از بیرون سر برسند، کنترل برندی که آن ها چند دهه روی آن کار نموده اند را به دست بگیرند و بخواهند نشریات فاخر آن ها را با مقالات پرت و پلای فراوری شده با هوش مصنوعی و پر از اشتباه پر نمایند.

بین رسانه های بازی، پالیگان آخرین نشریه به دردبخور به جای مانده بود؛ تنها رسانه ای که به معنای واقعی کلمه روی خبرنگار خود هزینه می کرد و از آن ها می خواست سراغ سازندگان بازی های دهه نودی بروند و حول یک بازی در حد و مقدار یک کتاب گزارش تهیه نمایند. پالیگان واقعا مشغول ثبت تاریخ بازی ها بود.

نه فقط این گزارش های بلند و بالا، خبر کوتاه فلان بازی معرفی گردید و پیش نمایش و آنالیز بازی هم بخشی از این ثبت تاریخ است. ارزش کاری که رسانه های بازی انجام می دهند، فقط اطلاع رسانی محض نیست، بلکه آن ها مشغول ثبت وقایق هستند و برترین نوع ثبت وقایع، به شکل مکتوب و صد البته تحت نظر تیمی است که مختص این کار جمع آوری شده.

به عنوان موجودات زنده و در راستای بقا، در همه حال مشغول انتقال اطلاعات، آموخته ها و همه چیز خود به نسل بعد هستیم. در حالی که انتخاب طبیعی درباره حفظ کارآمدترین اطلاعات ژنتیکی و انتقال آن به نسل بعد تصمیم می گیرد، انسان هزاره هاست که فرهنگ خود را هم گزینش و در قالب سنگ نوشته ها، کتیبه ها، کتاب ها و پایگاه های داده ذخیره و به نسل بعد منتقل می نماید.

به جرات می گویم که این روند گزینش و حفظ فرهنگ و انتقال آن به نسل بعد، تا همین یکی دو دهه پیش هم به کلاسیک ترین شکل در حال اجرا بود، اما اینترنت و امکان نشر آزادانه اطلاعات تمام معادلات را برهم زد. وقتی کسی نباشد که تصمیم بگیرد چه اطلاعاتی مفید هستند و باید به عنوان فرهنگ و تاریخ ذخیره و منتقل شوند، و حجم غیر قابل وصفی از اطلاعات فراوری و بدون اینکه فیلتر گردد در پایگاه داده ای به نام اینترنت بریزد، نتیجه چه خواهد شد؟

رسانه های بازی به گوشه رانده شده اند و جای آن ها را اینفلوئنسرها و یوتیوبرها گرفته اند، ولی هیچ کدام از این ویدیوهای یوتیوبی و ریلزهای اینستاگرامی قرار نیست تاریخ ویدیوگیم را ثبت و تعریف نمایند. از آن همه اطلاعاتی که در ویکی پدیا ثبت شده، به ندرت مرجعی را پیدا می کنید که به یک ویدیوی یوتیوبی لینک داده باشد. هیچ جای توصیف تاریخ نمی گویند: همانطور که محمود گیم باز در دقیقه 11 ویدیوی خود به نام یوبی سافت همه را قهوه ای کرد گفت…

یک رسانه اعتبار دارد؛ اعتباری که به پشتوانه تیم تحریریه اش و متخصصان و تاریخ نگارانی که مشغول فعالیت در آن هستند معین می گردد. گیم اسپات دیمنز سولز بازی را به عنوان برترین سال انتخاب می نماید و با این حرکت یک تنه مسیر نزدیک به دو دهه گذشته صنعت بازی را تغییر می دهد. صحنه به صحنه این اتفاق در ذهنم ثبت شده است: همگی در نشریه از خود پرسیدیم این بازی بی نام و نشان که گیم اسپات آن را بازی سال نموده دیگر چیست؟.

کاملا به یقین رسیده ام که نظام جهانی عمدا نمی خواهد تاریخ و اطلاعات به صحیح ترین و کامل ترین شکل خود ثبت شوند و به دست جهانیان برسد؛ هرج و مرجی که در آن امکان تشخیص حقیقت و دروغ وجود ندارد، سطح تحصیل و کسب اطلاعات در آن به پایین ترین خود رسیده و مردم در همه حال در اعتیاد خود به ویدیوهای کوتاه و پوچ اینترنتی روز خود را به انتها می رسانند، بهشت این جماعت تصمیم گیرنده پشت پرده است.

اگر همین جریان ادامه پیدا کند، راه چاره مقابل را فقط یک چیز می بینم؛ اینکه به تاسیس رسانه های مستقل مثل Aftermath با حمایت جمعی و عمومی روی بیاوریم. در غیر این صورت، همه تان را در کانال یوتیوبم می بینم.